Σπουδαία νίκη, σπουδαία πρόκριση, απέναντι σε ένα αντίπαλο που κατά γενική ομολογία είναι η πιο σταθερή ομάδα του πρωταθλήματος.

Διαβάζουμε συνέχεια από χθες ότι η τύχη ήταν με τον Απόλλωνα, η τύχη δεν ήταν με την ΑΕΚ και διάφορα άλλα.

Είναι λοιπόν τύχη που στο πρώτο γκολ της ομάδας μας η μπάλα ήταν σαν να μην ήθελε να μπει? ήταν τύχη που την απέκρουσαν τρεις φορές πάνω στη γραμμή? ήταν τύχη που ο Σάντος ήταν εκεί που έπρεπε? ήταν τύχη που κεραυνοβόλησε τη μπάλα εκεί που ήθελε να τη στείλει?  

Ήταν τύχη που ο Μάρκες έκανε εκείνο το εξαιρετικό μπάσιμο στη θέση που έπρεπε? ήταν τύχη που ο Μπακέγκα έστειλε τη μπάλα στο κεφάλι του Μάρκες όπως τον σημάδεψε?

Εγώ νομίζω μόνο τύχη δεν ήταν.  Απλά όλα λειτούργησαν ρολόι σε αυτές τις φάσεις.

Η ατυχία της ΑΕΚ που εστιάζεται?  Στο δοκάρι που βρήκαν στο πρώτο ημίχρονο που ο παίχτης τους προσπάθησε υπό πίεση να κάνει σέντρα και η μπάλα πήρε περίεργη τροχιά? Αυτό αν έμπαινε θα ήταν τύχη, όχι ατυχία.

Ήταν ατυχία που στο τελευταίο λεπτό ο παίχτης τους πλάσαρε λίγο πάνω από τα δοκάρια? (Εντάξει εκείνη τη στιγμή ένα μίνι εγκεφαλικό σίγουρα το πάθαμε).  Απλά έβαλε λάθος το πόδι του, έβαλε παραπάνω δύναμη και τέλος.

Οι παίχτες μας χθες έπαιξαν με θέληση, με πάθος.  Ήθελαν πολύ αυτή την πρόκριση.  Όταν κάτι το θέλεις πολύ και το κυνηγάς, τότε δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα το πετύχεις.  Επειδή όμως σε ένα αγώνα ποδοσφαίρου ο χρόνος είναι περιορισμένος, εννοείται ότι κάποιες φορές χρειάζεσαι και την τύχη.  

Όμως επιμένω ότι χθες τίποτα δεν ήταν τυχαίο.  Κανένα γκολ δεν μπήκε ή χάθηκε επειδή η θεά τύχη αποφάσισε να κάνει πλάκα.

Χθες η ομάδα μας κέρδισε επειδή έπαιξε με μυαλό, πάθος και θέληση.

Πάμε για το επόμενο.

• Prev
• Next