ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Σκέφτομαι λοιπόν ότι επιτέλους η πόλη μας απέκτησε το δικό της γήπεδο.

Ένα γήπεδο στολίδι.  Εντάξει, μας βγήκε λίγο μικρότερο από αυτό που πληρώσαμε, αλλά δεν βαριέσαι αδελφέ.  Εντάξει και οι καρέκλες σπάζουν με το φύσημα του αέρα, αλλά δεν βαριέσαι αδελφέ.

Εντάξει, δεν είναι έτοιμοι οι δρόμοι, δεν υπάρχει φωτισμός γύρω από το γήπεδο, αλλά δεν βαριέσαι αδελφέ.  

Ναι αλλά αν γίνουν φασαρίες γύρω από το γήπεδο δεν θα μας κράξουν?

Τι να κάνουμε?  ΕΥΡΗΚΑ.  Θα ορίζουμε αγώνες με τέτοιο τρόπο ώστε ο κόσμος να μην μπορεί να πάει στο γήπεδο. 

Και ιδού :  Άρης - Απόλλων Δευτέρα στις 3μμ.  Βρήκαμε τη λύση.

Όλα τα πιο πάνω εκτός από ανικανότητα που ξέρουμε εδώ και χρόνια ότι διέπει αυτούς που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είναι οι ικανότεροι, εκτός από ανευθυνότητα, που ξέρουμε εδώ και χρόνια ότι κανένας δεν αναλαμβάνει την όποια ευθύνη, αφού έτσι κι αλλιώς κανένας δεν θα του την καταλογίσει, έχουμε και την αδιαφορία για τον φίλαθλο.  Αυτόν τον φίλαθλο που το καλούμε να έρθει στο γήπεδο, να καταθέσει τα λεφτουδάκια του, να καταθέσει τη ψυχή του μέσω της φωνής του και μετά..... ας σταθμεύσει το όχημα του όπου θέλει (αν είναι τυχερός), ας φύγει από το γήπεδο όπως θέλει (αν είναι τυχερός).

Θα πρέπει κάποια στιγμή, αν και δεν διατηρώ πλέον ιδιαίτερες ελπίδες, ότι ΚΟΠ, ΚΟΑ, Σωματεία, Εταιρείες κλπ θα πρέπει να προστατεύσουν τους πελάτες τους (τους φιλάθλους, τους οπαδούς τους), διαφορετικά κάποια στιγμή όχι μόνο τα γήπεδα θα (ξανα)αδειάσουν, αλλά ούτε και ο καναπές δεν θα είναι πλέον θελκτικός για το προιόν τους.  Θα μείνουν χωρίς πελάτες.  Γιατί εδώ φαίνεται δεν ισχύει το ρητό : Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο.

Written by Πάμπος Αυγουστή